Αφιέρωμα στην επέτειο της πυρπόλησης του Λιβαδά από τους Γερμανούς, στις 29-9-1943.

ΓΡΑΦΕΙ: Ο Δημήτριος Κων. Σειραδάκης

«Θέλοντας να θυμίσω αλλά και να τιμήσω τούτο το συγκλονιστικό ιστορικό

γεγονός θα αποτολμήσω σήμερα δυο βήματα στο σκοτεινό θάλαμο της ιστορικής

μνήμης. Το πρώτο είναι να κάμω μια «ανθρωπογεωγραφική περιδιάβαση» στο

Λιβαδά των χρόνων του μεσοπολέμου και το δεύτερο, το συγκλονιστικότερο, είναι

να περιγράψω την τραγική μοίρα των γυναικόπαιδων του Λιβαδά, όπως την έζησα ο

ίδιος, την αποφράδα εκείνη μέρα της 29 ης Σεπτεμβρίου 1943».

Σε λίγες μέρες έρχεται η θλιβερή επέτειος του ολοκαυτώματος του Λιβαδά

από τους Γερμανούς που έγινε στις 29-9-1943. Η ανάμνηση αυτού του θλιβερού

γεγονότος ανέβασε στο πεδίο της συνείδησής μου σκηνές από τη ζωή των

Λιβαδιανών πριν ακόμη ξεσπάσει η λαίλαπα του πολέμου αλλά και σκηνές από το

ολοκαύτωμα του χωριού.

Θέλοντας λοιπόν να θυμίσω αλλά και να τιμήσω, όπως λέω στην εισαγωγή,

την επέτειο του ολοκαυτώματος του χωριού μου, θα κάμω σήμερα το πρώτο βήμα

αυτής της περιδιάβασης και θα προσπαθήσω να περιγράψω σκηνές από την

καθημερινή ζωή των Λιβαδιανών. Θα αναφέρω χαρακτηριστικές στιγμές της

ιστορίας του χωριού και θα περιγράψω με συντομία πώς γιόρταζαν τις γιορτές και

τα πανηγύρια του χωριού τους, πώς γλεντούσαν, πώς αθλούνταν ρίχνοντας «το

κρητικό βόλι» Ακόμη πώς οι γυναίκες διάζονταν και ύφαιναν στον αργαλειό. Πώς

έκαναν την μπουγάδα τους στην Κείθε Βρύση. Πώς μάζευαν τις ελιές και πώς οι

άντρες τι ς έβγαζαν στα λιοτριβειά, πώς όργωναν και έσπερναν τα χωράφια τους,

πώς θέριζαν και αλώνιζαν τα σπαρτά τους, πώς έσκαβαν και τρυγούσαν τα αμπέλια

τους και γενικώς καθετί που διατηρεί ζωντανή την ιστορική μνήμη.

Σε τούτη την περιδιάβαση θα μπορούσε να ξεκινήσει κανείς από τα βάθη της

ιστορίας του χωριού, κυρίως όμως από την εποχή που αναφέρεται η ύπαρξη του

χωριού, δηλ. από την ενετοκρατία. Έτσι αποδείξεις της ύπαρξης του Λιβαδά, ως

χωριού και μάλιστα αξιόλογου, ανευρίσκομε σε δυο ιστορικά ντοκουμέντα της

ενετικής εποχής. Το πρώτο με τίτλο «Καστροφύλακας» και το δεύτερο, το πιο

αξιόλογο, με τίτλο «Τριβάν», που τιτλοφορείται ως εξής; «Αφήγησις περί διαφόρων

γεγονότων εκτυλυχθέντων εν τω Βασιλείω της Κρήτης, από του έτους1182 μέχρι και

του 1669, οπότε παρέμεινε υπό την εξουσίαν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

καταρτισθείσα υπό του κυρίου Αντωνίου Τριβάν, Δημόσιου Δουκικού

Συμβολαιογράφου».

Στις σελίδες, λοιπόν 81 και 82 της ανωτέρω αφήγησης, αναγράφονται τα

χωριά του «Καστελίου του Σελίνου» ανάμεσα στα οποία αναφέρεται ρητά και το

χωριό Λιβαδάς. Επομένως τυχόν άλλες εκδοχές ελέγχονται ως ανακριβείς. Πιστεύω

πως πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω μόνον όσα η ιστορική έρευνα αποκαλύπτει με

αδιάσειστα στοιχεία…

Μετά την περίοδο της ενετοκρατίας ακολούθησε η υποδούλωση της Κρήτης

στον τουρκικό ζυγό με πληθώρα επαναστάσεων, σφαγών, διωγμών, καταστροφών

και δηώσεων. Μέσα σε αυτή την κόλαση των τουρκικών διωγμών βρέθηκε επανει

λημμένως και ο Λιβαδάς, κυρίως κατά τις μεγάλες κρητικές επαναστάσεις του 1821,

1866, 1867, 1897 και όχι μόνο, και στη συνέχεια στον αδιάλειπτο αγώνα για την

ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

Σε όλες αυτές λοιπόν τις αιματηρές επαναστάσεις και συγκρούσεις βρέθηκε

και ο Λιβαδάς, για να φθάσουμε στην περίοδο του Μεσοπολέμου, δηλαδή λίγα

χρόνια πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η περίοδος αυτή ως τις

παραμονές της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940, ήταν εξαιρετικά

γόνιμη και παραγωγική για το Λιβαδά. Και αυτό γιατί ήταν μια περίοδος γεμάτη

πρόοδο και προκοπή για το χωριό. Θα έλεγα πως ήταν η περίοδος των παχέων

αγελάδων για το Λιβαδά.

Ερευνώντας κανείς τούτη την ιστορική περίοδο του χωριού θα κάμει πολλές

ανακαλύψεις- διαπιστώσεις και γενικά θα βρει πολλά στοιχεία τα οποία συνθέτουν

το ανθρωπογεωγραφικό προφίλ του Λιβαδά. Έτσι θα διαπιστώσει πως λίγο χρόνο

προ της πυρπόλησής του ο Λιβαδάς ήταν ένα πολύ αξιόλογο χωριό. Ένα χωριό

πολυάνθρωπο αφού οι τρεις γειτονιές του Παπαδερά, Αντωνιανά και Σειραδιανά

είχαν 175 κατοίκους Να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν νέοι

άνθρωποι, αληθινό «αντρολάσι» όπως τους έλεγαν, οι οποίοι μάλιστα ξεχώριζαν

για την λεβεντιά και την ευφυϊα τους. Είχε ακόμη και πολλές και όμορφες κοπελιές,

νοικοκυρές και ξομπλιάστρες, γνωστές παντού για την ηθική και τη νοικοκυροσύνη

τους. Επιπρόσθετα στο Σχολείο του φοιτούσαν πολλά παιδιά γιατί όλες οι

οικογένειες τότε ήταν πολύτεκνες.

Γενικά είχε μια μεγάλη πνευματική παράδοση και καλλιέργεια αφού είχε

πολλούς, πνευματικά καλλιεργημένους ανθρώπους, πολλούς εργάτες της επιστήμης

και των γραμμάτων, πράγματα για τα οποία οι Λιβαδιανοί υπερηφανεύονταν και

πίστευαν-όχι άδικα- πως το χωριό τους αποτελούσε την κορωνίδα των χωριών της

περιοχής.

Οι Λιβαδιανοί, άνθρωποι από τη φύση τους ελευθερόφρονες και περήφανοι

αλλά και έξυπνοι και δημιουργικοί, έβρισκαν τα μέσα και τον τρόπο να αξιοποιούν

τα όποια πλεονεκτήματα του χωριού τους και να τα μετατρέπουν σε πηγές πλούτου

αλλά και πνευματικής καλλιέργειας. Μερικοί απ’ αυτούς είχαν ταξιδέψει για

εμπορικούς- επιχειρηματικούς λόγους ως την Πόλη, τη Σμύρνη και την Προύσα, ενώ

άλλοι εφάρμοζαν πρωτοποριακές για την εποχή τους καλλιεργητικές μεθόδους,

χρησιμοποιώντας πρωτότυπες για τα χρόνια τους μεθόδους λιπάνσεων και

βελτιωμένες ποικιλίες αμπελιών και άλλων δέντρων.

Τα δέκα λιοτριβειά στις τρεις γειτονιές του χωριού μαζί με τα αμέτρητα

λιόφυτα, τα δεκαπέντε πατητήρια στο Σελί, στα Καμπιά και στην Ώχρα, τα

δεκατέσσερα αλώνια με τις θεμωνιάστρες από τον Βάτση ως τη Βίγλα και τον

Βόθωνα, τα τρία μαντριά των Τσουρήδων και των Παπαδερών με τα αλάλητα

γιδοπρόβατα, τα πέντε- έξι μικρά εξοχικά μποστανάκια στο Ζουριδά, στις Ψιακιές,

στα Βρυσάλια στη Μαρτακιά, στα Πλακάκια και αλλού, που έκαναν μοναδικά σε

ποιότητα και νοστιμιά λαχανικά, κ.λ.π. βεβαιώνουν πως ο Λιβαδάς στι ς παραμονές

της πυρπόλησής του είχε φθάσει σε πολύ υψηλό σημείο οικονομικής ανάπτυξης και

πνευματικής καλλιέργειας.

Κατάλοιπα όλων αυτών των δημιουργημάτων ενός λαμπρού λαϊκού

πολιτισμού σώζονται και είναι ακόμη και σήμερα διάσπαρτα σε όλα τα σημεία του

χωριού και παρά τη φθορά του χρόνου και τη θύελλα της κατοχής, εξακολουθούν

να διατηρούν το μεγαλείο τους.

Φαίνεται όμως πως η εικόνα αυτή ενός χωριού που άκμαζε και ανθούσε σε

όλους τους τομείς της ζωής προκάλεσε τη βάσκανο μοίρα του και στις 29-9-1943

καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς. Θλιβερά αποκαΐδια του

ολοκαυτώματος του χωριού κατά το 1943, υπάρχουν ακόμη και σήμερα και

αποτελούν αψευδείς μάρτυρες εκείνης της βιβλικής καταστροφής.

Αιωνία η μνήμη εκείνων των «Επιφανών Ανδρών και Γυναικών» που με τη

θυσία και τον αγώνα τους θα αποτελούν αιώνιο σημείο αναφοράς και

παραδειγματισμού για τις επερχόμενες γενιές. Στη μνήμη αυτών των μοναδικών

ανθρώπων αφιερώνονται εν είδει μνημοσύνου, οι παραπάνω γραμμές με την

ευκαιρία της επετείου του ολοκαυτώματος του χωριού τους.

Εικόνα 1 : Το πανηγύρι των Αγίων Πάντων στο Λιβαδά το 1938. Οι Λιβαδιανοί φωτογραφίζονται στην πλατεία της «Κείθε Βρύσης». Στο κέντρο ο τότε επίσκοπος Κισσάμου και Σελίνου Ευδόκιμος Συγγελάκης.

Εικόνα 2 : «Αντρολάσι» στο Λιβαδα το 1933 (αρχείο Βαρδή Γεωργίου Τσουρή).

Εικόνα 3 : Ο Λιβαδάς μετά την πυρπόλησή του από τους Γερμανούς (29-9-1943). Ο,τι... απέμεινε από τη γειτονιά Σειραδιανά ή Μέσα Χωριό «τα Ελληνιανα».

Φωτογραφία: Ευτύχης Κορκίδης

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 29-9-1943.

Γράφει: Ο Δημήτριος Κων. Σειραδάκης

«Η μάνα σφίγγει τα παιδιά σφιχτά στην αγκαλιά της

γιατί ‘ναι χρόνοι δίσεχτοι και τρέμει μην τα χάσει»

Σήμερα, όπως έχω υποσχεθεί, θα περιγράψω την τραγική ιστορία των

γυναικόπαιδων του Λιβαδά κατά την ημέρα της πυρπόλησής του στις 29-9-1943.

Τονίζω ότι η περιγραφή μου στηρίζεται σε προσωπικά βιώματα τα οποία

αποκόμισα σαν ένα από αυτά τα παιδιά αλλά και στα λεγόμενα της αείμνηστης

μάνας μου, της Σειραδοκωστίνας, η οποία έζησε από πρώτο χέρι και στην πρώτη

γραμμή τούτη την τραγική ιστορία. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Ξημερώματα 29 Σεπτεμβρίου 1943… Μόλις ξυπνήσαμε καταλάβαμε ότι το

χωριό ήταν μπλοκαρισμένο από όλες τις μεριές. Σε λίγο εμφανίστηκαν τρία

αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης, τα φοβερά «Στούκας», που αμέσως άρχισαν να

εφορμούν σαν γεράκια προς το χωριό και να το βομβαρδίζουν ανελέητα.

Κλειστήκαμε στα σπίτια μας. Τρομακτικοί κρότοι ακούγονταν από τις βόμβες

που έσκαγαν. Τα σπίτια έτρεμαν συθέμελα, τα τζάμια έσπαζαν με θόρυβο και τα

Στούκας, σαν δαίμονες της κόλασης, συνέχιζαν για ώρες το δολοφονικό τους έργο.

Σε λίγο ο βομβαρδισμός σταμάτησε και οι Γερμανοί όρμησαν προς τα σπίτια

και με φωνές και κλωτσιές μας έβγαλαν έξω και μας έκλεισαν στο «Τηλέφωνο». «Το

Τηλέφωνο» ήταν ένα ακατοίκητο σπίτι που χρησίμευε ως αποθήκη ζωοτροφών και

όφειλε το όνομά του στο γεγονός ότι εντός αυτού λειτουργούσε το μοναδικό

τηλέφωνο του χωριού. Αμπάρωσαν τις πόρτες και τα παράθυρα και έβαλαν

φρουρούς με πολυβόλα γύρω από το σπίτι. Ύστερα άρχισαν μιαν άγρια λεηλασία

των σπιτιών του χωριού διαρπάζοντας ό,τι πολύτιμο υπήρχε σε αυτά.

Στη συνέχεια επιδόθηκαν σε έναν άγριο ψυχολογικό πόλεμο εναντίον μας.

Μας είπαν ότι θα βομβαρδίσουν «το Τηλέφωνο» για να μας σκοτώσουν ομαδικά!

Έτσι όταν ακούσαμε πάλι το μούγκρισμα των στούκας πιστέψαμε πως ήλθε το τέλος

μας. Σαν από ένστικτο ορμήσαμε προς την «λεμπάρτα» και βρεθήκαμε όλοι μαζί

στο ισόγειο. Ξαφνικά στο παράθυρο του ισογείου εμφανίζεται ο γερμανός φρουρός

με το όπλο στο χέρι και αρχίζει να πυροβολεί στο σωρό. Εδώ σκοτώθηκε επί τόπου

η Αμαλία Νικ. Τσουρή 14 χρόνων και τραυματίστηκε θανάσιμα η Μαίρη Χαραλ.

Σειραδάκη, 16 χρόνων, την οποία οι Γερμανοί εκτέλεσαν την επομένη στην πλατεία

της «Κείθε Βρύσης». Έτσι « Το Τηλέφωνο» έμεινε μέχρι σήμερα στη μνήμη των

μεταγενέστερων ως εμβληματικό σημείο του Λιβαδά, σύμβολο μαρτυρίου και

θυσίας των Λιβαδιανών, που καθαγιάστηκε από το αίμα των δύο αθώων κοριτσιών.

Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο γυρίσαμε πάλι πίσω στον πρώτο όροφο από

τον ίδιο δρόμο. Εν τω μεταξύ η κατάσταση της πληγής της Μαίρης ήταν πολύ

άσχημη και η πρόχειρη επίδεση που της έκαναν δεν σταμάτησε την αιμορραγία.

Το απόγευμα της τρίτης ημέρας μάς έβαλαν στο δρόμο για τη Σούγια. Η άτυχη

Μαίρη, εξαντλημένη από την αιμορραγία, δεν μπορούσε να περπατήσει. Ένας

Γερμανός τη λυπήθηκε και θέλησε να της φέρει ένα γαϊδουράκι να καθίσει. Όμως

ένας δεύτερος, πιθανότατα γκεσταμπίτης, έσπρωξε βίαια τον πρώτο, τον έριξε κατά

γης και αμέσως έσυρε το πιστόλι του, το ακούμπησε στο σαγόνι της

τραυματισμένης Μαίρης, την πυροβόλησε εξ επαφής και την εκτέλεσε.

Εν τω μεταξύ πυκνές φλόγες και καπνοί ξεπετάγονταν από τις πόρτες και τα

παράθυρα των σπιτιών μας, έγλυφαν τους τοίχους και ανέβαιναν ως τα ουράνια.

Κόποι και ιδρώτας πολλών χρόνων γίνονταν σε μια στιγμή παρανάλωμα φωτιάς και

ολέθρου. Από την πλατεία της Κείθε Βρύσης ξεκινήσαμε για τη Σούγια. Μας

συνόδευαν πολλοί και βαριά οπλισμένοι Γερμανοί. Περνώντας έξω από το δάσος

«Μαχιά» μας απείλησαν ότι θα μας βάλουν μέσα και θ α μας κάψουν ζωντανούς!

Σε λίγο φτάσαμε στη Σούγια. Εκεί μας έκλεισαν σε ένα περιφραγμένο

στρατόπεδο και μας φρουρούσαν πάνοπλοι Γερμανοί. Η μητέρα μου είχε μαζί της

και τα πέντε παιδιά της. Πίστευε, όπως και όλοι, ότι μας πήγαιναν για εκτέλεση.

Προσπάθησε να βγάλει έξω από τον κλοιό ένα τουλάχιστο παιδί της, για να μην

ξεκληριστεί, όπως έλεγε, ολόκληρη η οικογένειά της.

Με τη βοήθεια του Νίκου Παπαγρηγοράκη κατόρθωσε να βγάλει έξω από το

γερμανικό στρατόπεδο εμένα. Έτσι εγώ, στάθηκα πιο τυχερός αφού η αιχμαλωσία

μου σταμάτησε στη Σούγια, σε αντίθεση με τα αδέλφια μου και τα άλλα παιδιά του

χωριού που τα οδήγησαν στις φυλακές της Αγιάς.

Διερωτώμαι ποιες διεφθαρμένες και διεστραμμένες συνειδήσεις οργάνωσαν

και εκτέλεσαν τέτοιο σωματικό και ψυχικό μαρτύριο σε βάρος γυναικόπαιδων.

Πόσο αρρωστημένα ήταν αυτά τα μυαλά που απειλούσαν με ομαδική εκτέλεση δια

βομβαρδισμού ή με κάψιμο γυναίκες και παιδιά τα οποία, κατά τεκμήριο, δεν είχαν

καμιά δυνατότητα άμυνας και αντίστασης εναντίον τους. Δεν είναι αυτό άραγε

έγκλημα πολέμου ή καλύτερα δεν είναι έγκλημα κατά την ανθρωπότητας;

Αλήθεια ποιος τιμωρήθηκε γι’ αυτά τα ολοκαυτώματα των χωριών μας; Ποιος

απολογήθηκε για το αθώο αίμα της Αμαλίας, της Μαίρης και των άλλων θυμάτων

της γερμανικής θηριωδίας; Ποιος λογοδότησε και ποιος πλήρωσε για τις αμέτρητες

υλικές καταστροφές και δηώσεις στα χωριά και στις πόλεις της Ελλάδας; 
Όλα θυσία στο βωμό και στις σκοπιμότητες της διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας…

Σχετικά με την εκδήλωση στο Ροδοβάνι στις 3-8-2019

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο Ροδοβάνι η ημερίδα που είχαμε αναγγείλει, με μεγάλη επιτυχία.
Η εφημερίδα Χανιώτικα Νέα έχει σήμερα σαν κύριο θέμα την ανακοίνωση που έγινε στην ημερίδα αυτή από τον Δρ. Γεωπόνο κ. Μπούρμπο για την χρήση τον φυτοφαρμάκων.
Επίσης έγιναν άλλες τρεις πολύ αξιόλογες ομιλίες .
Τέλος πρίν τις ομιλίες έγινε ξενάγηση από την αρχαιολόγο κ. Τσίγκου στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας πόλης της Ελύρου.
Την ημερίδα παρακολούθησε πολύς κόσμος.

Ηταν μια εκδήλωση που είχε:
ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ:
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΕΩΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΡΟΔΟΒΑΝΙΟΥ "Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΥΡΟΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΣΕΛΙΝΟΥ

ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ:
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ- ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΑΝΊΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ "ΤΟ ΨΗΛΑΦΙ"
ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΥΡΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΖΙΩΤΩΝ "ΟΙ ΡΙΖΕΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΩΝ ΡΟΔΟΒΑΝΙΟΥ

Πάτησε εδώ για να δείς το δημοσίευμα της εφημερίδας

Εκδήλωση στο Ροδοβάνι στις 3 Αυγούστου 2019

Γίνεται γνωστό ότι το Σάββατο 3 Αυγούστου 2019 διοργανώνεται  ημερίδα με θέμα:
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ

ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΕΩΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΡΟΔΟΒΑΝΙΟΥ  "Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΥΡΟΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΣΕΛΙΝΟΥ


ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΑΝΊΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ "ΤΟ ΨΗΛΑΦΙ"
ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΥΡΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΖΙΩΤΩΝ "ΟΙ ΡΙΖΕΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΩΝ ΡΟΔΟΒΑΝΙΟΥ


Η ημερίδα θα γίνει στο Ροδοβάνι Σελίνου Χανίων

Στις  17.00  θα γίνει περίπατος στον αρχαιολογικό χώρο της Ελύρου. Ξενάγηση από την αρχαιολόγο, υπεύθυνη ανασκαφών της αρχαίας πόλης της Ελύρου, Αγγελική Τσίγκου

Ακολούθως στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδοβανίου στις 18.30 και μετά θα γίνουν:
1)Χαιρετισμοί.

2)Ομιλία με θέμα "Βιώσιμος Τουρισμός και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Κρήτη: Η Ελυρος και το Κοινό των Ορείων ως αναπτυξιακά εργαλεία για τα Χανιά"
Ομιλητής ο Δημήτριος Μιχελογιάννης, Εντεταλμένος σύμβουλος Α;νάπτυξης Περιφέρειας Κρήτης

3) Ομιλία με θέμα: "Το Ασκληπιείο της Λισσού".
Ομιλητής ο Δρ. Ευτύχιος Λαμπουσάκης, Επίτιμος Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων.

4)Ομιλία με θέμα :"Οι κίνδυνοι απο τη χρήση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην υγεία του ανθρώπου και στο περιβάλλον"
Ομιλητής ο Δρ. Ευάγγελος Μπούρμπος, Γεωπόνος, Ερευνητής Φυτοπαθολόγος, Οικοτοξικολόγος.

5)Ομιλία με θέμα: "Επιδοτούμενα προγράμματα: Δυνατότητες επένδυσης στις αγροτικές περιοχές"
Ομιλητής ο Γεώργιος Κονταξάκης, Γεωπόνος, Οικονομολόγος, Μελετητής

Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Ευτύχη Λαμπουσάκη

Ο Δήμος Καντάνου -Σελίνου, ο Ιατρικός Σύλλογος Χανίων και ο Σύλλογος Επιστημόνων Σελίνου, διοργανώνουν εκδήλωση κατά την οποία θα παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του ιατρού Ευτύχη Λαμπουσάκη, που έχει τίτλο ΤΑ ΑΣΚΛΗΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.
Η εκδήλωση θα γίνει στα Χανιά, την Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019 και ώρα 7.30 μ.μ.  στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου.

Το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου Επιστημόνων Σελίνου

Στις 9-5-2019 έγιναν εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Επιστημόνων Σελίνου.
Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο  συγκροτήθηκε σε σώμα ως εξής:
1)Πρόεδρος: Μπασιάς Λουκάς,  Πολιτικός Μηχανικός και Μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές
2)Αντιπρόεδρος : Νικολακάκης Νεκτάριος, Διδάκτωρ ιστορικός, καθηγητής στο Αριστ. Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
3)Γεν. Γραμματέας: Γεντεκάκη Ειρήνη, πτυχ. πολιτικών επιστημών με μεταπτυχιακές σπουδές
4)Ειδικός Γραμματέας: Γιάννης Θεοδωράκης, οικονομολόγος
5)Ταμίας: Τζεμανάκης Γιάννης, δάσκαλος
6)Μέλος: Λαμπουσάκης Μανώλης , γιατρός στο Νοσοκομείο Χανίων
7)Μέλος: Γρηγοράκης Νικόλαος, πληροφορικός

Εκλογές στο Σύλλογο Επιστημόνων Σελίνου

Κάνουμε γνωστό ότι δεν υπήρξε απαρτία στην εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Επιστημόνων Σελίνου της 2-5-2019.
Ετσι σύμφωνα με τις ανακοινώσεις που ήδη κάναμε,  την Πέμπτη 9-5-2019 και από 5.00 μ.μ. έως 7.00 μ.μ. θα γίνει στα Χανιά εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Επιστημόνων Σελίνου και εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου. Τα παραπάνω θα γίνουν στην αίθουσα του κτιρίου του  Επιμελητηρίου Χανίων (που βρίσκεται απέναντι από την Δημοτική αγορά των Χανίων και δίπλα στην Εθνική Τράπεζα και την Τράπεζα της Ελλάδος).

Εκλογές στον σύλλογο επιστημόνων Σελίνου

Την Πέμπτη 2-5-2019 και από 5.00 μ.μ. έως 7.00 μ.μ. θα γίνει στα Χανιά εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Επιστημόνων Σελίνου και εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου. Τα παραπάνω θα γίνουν στην αίθουσα του κτιρίου του  Επιμελητηρίου Χανίων (που βρίσκεται απέναντι από την Δημοτική αγορά των Χανίων και δίπλα στην Εθνική Τράπεζα και την Τράπεζα της Ελλάδος).

Σε περίπτωση μη απαρτίας η επαναληπτική Γενική Συνέλευση και οι εκλογές θα γίνουν στις 9-5-2019 στον ίδιο χώρο και τις ίδιες ώρες.

Ομιλία της Δήμητρας Σαρικάκη

 Στην εκδήλωση για τους νεκρούς Σελινιώτες στον πόλεμο στην Αλβανία το 1940-1941, έγινε η παρακάτω ομιλία από την κ. Δήμητρα Σαρικάκη

Αιδεσιμώτατοι, κύριε Δήμαρχε, κύριοι εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων, κύριοι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κυρίες και κύριοι.

Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να τιμήσουμε έστω και καθυστερημένα τη μνήμη των Σελινιωτών πεσόντων στα Αλβανικά βουνά και όχι μόνο το 1940.

Εγώ θα αρχίσω την ομιλία μου με ένα απόσπασμα  από τους διαλόγους του Πλάτωνα. «Πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον…»

Τα νιάτα της Ελλάδος εγκατέλειψαν τα σπίτια και τις οικογένειες τους και έτρεξαν στο κάλεσμα της πατρίδας που κινδύνευε.

Τα ονόματα και τα στοιχεία που μπόρεσα να βρω με αλφαβητική σειρά είναι τα εξής:

1)Αρτεμογιαννάκης Εμμανουήλ του Ιωάννη από το χωριό Σκλαβοπούλα. Σκοτώθηκε στην Αλβανία και είχε αδελφούς τον Ιωσήφ και τον Ευτύχιο Αρτεμογιαννάκη χωρίς άλλα στοιχεία.

2)Βλοντάκης Στέφανος του Μιχαήλ και της Αννας από το χωριό Καλαμιού. Στο κάλεσμα της πατρίδας πήγε εθελοντής. Κατετάγη στο ιππικό. Σε μια μάχη τραυματίστηκε. Όταν βγήκε από το Νοσοκομείο του εδόθη τιμητική άδεια την οποία δεν δέχθηκε  και επανήλθε στο μέτωπο. Σκοτώθηκε στην Κόνιτσα.

3)Κοκολάκης Μιχαήλ του Στυλιανού από το Αρχοντικό. Επιστρατεύτηκε το 1940 και υπηρέτησε στο Πυροβολικό. Συμμετείχε στη μάχη της Κλεισούρας. Σε διατεταγμένη υπηρεσία έπεσε πάνω του μια οβίδα και τον σκότωσε τους πρώτους μήνες των μαχών. Ηταν αρραβωνιασμένος με την Μαριγώ Κατσανεβάκη, αδελφή του Γιάννη Κατσανεβάκη από το Αρχοντικό. Ετοίμαζαν να χτίσουν το σπίτι τους αλλά έμεινε μισοχτισμένο για τη θυσία στην πατρίδα.

4)Κουμαδωράκης Δημήτριος του Ιωάννη από το χωριό Χόνδρος Σαρακίνας. Ηταν αδελφός του μακαρίτη παπά Θεοδόση Κουμαδωράκη. Όταν έσπασε το μέτωπο πολλοί Κρητικοί μπήκαν σε ένα καράβι που οι Γερμανοί το βούλιαξαν και πνίγηκαν όλοι. Δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία.

5)Κυμιτζόγλου Ιωάννης του Σταύρου από τον οικισμό Πλάτανος (Χατζή Μπέη) Βουτά. Στην επιστράτευση ήταν παντρεμένος με την Ευαγγελία Καρυώτη και είχε τον γιό του Σταύρο 4 ετών και την κόρη του Κατίνα 2 ετών. Η γυναίκα του ήταν έγκυος. Λίγο πριν το τέλος του Πολέμου γέννησε δίδυμα και πέθανε μαζί με τα παιδάκια. Τα δύο άλλα παιδιά τα μεγάλωσε σαν παππούς ο Σταύρος και η γιαγιά Ερωφίλη. Ο Γιάννης επιβιβάστηκε μαζί με άλλους στρατιώτες σε ένα λεωφορείο το οποίο έπεσε στη λίμνη των Ιωαννίνων. Τραυματίστηκε και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Καλπακίου όπου μετά από 10 μέρες πέθανε παρά τις προσπάθειες της οικογένειας. Τα οστά του δεν βρέθηκαν.

6)Μαράκης Γεώργιος του Εμμανουήλ και της Καλλιόπης από τον οικισμό Γραμμένο του Βουτά. Επιστρατεύτηκε το 1940. Ηταν αρραβωνιασμένος με την Αναστασία Περδικάκη. Σκοτώθηκε στην Αλβανία.

7)Μποτωνάκης Θεόδωρος του Ευστρατίου, από το χωριό Λαγκαδάς κοινότητας Σκλαβοπούλας σκοτώθηκε στην Αλβανία χωρίς άλλα στοιχεία.

8)Μποτωνάκης Ιωσήφ του Αρτεμίου και της Χρυσούλας από τον οικισμό Πλάτανο (Χατζή Μπέη) Βουτά. Στον πόλεμο του 1940 ήταν ανθυπασπιστής. Πολέμησε στην Πίνδο. Επαθε κρυοπαγήματα και του έκοψαν τα πόδια. Πέθανε στο νοσοκομείο Ιωαννίνων. Ηταν αδελφός του Ηλία Μποτωνάκη.

9)Πουμπλάκης Ευάγγελος του Ευσταθίου από το χωριό Χάσι. Ηταν μοναχογιός με έξι αδελφές. Επιστρατεύτηκε το 1940. Στο μέτωπο είχε διοικητή τον λοχαγό Στυλιανό Σεργεντάνη από τον Βουτά. Σύμφωνα με μαρτυρία άλλου στρατιώτη πάτησε νάρκη και τον ανατίναξε.

10)Ντουλάκης Ιωάννης του Γεωργίου, ετών 24 εφονεύθη 22/4/41. Αδελφός του Μιχαήλ Ντουλάκη. Υπάρχει μνημείο γι’ αυτόν στο Μεσολόγγι.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκέπασε αθάνατοι νεκροί και ας μείνει η μνήμη σας αιώνια και ακατάλυτη. Κλείνω με ένα στίχο του Αντρέα Κάλβου.

«Ας μη βρέξει ποτέ το σύννεφο και ανέμους σκληρούς ας μη σκορπίσει, το χώμα το μακάριο που σας σκεπάζει».