Αιδεσιμώτατοι,
κύριε Δήμαρχε, κύριοι εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων, κύριοι εκπαιδευτικοί
πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κυρίες και κύριοι.
Μαζευτήκαμε
εδώ σήμερα για να τιμήσουμε έστω και καθυστερημένα τη μνήμη των Σελινιωτών
πεσόντων στα Αλβανικά βουνά και όχι μόνο το 1940.
Εγώ θα
αρχίσω την ομιλία μου με ένα απόσπασμα
από τους διαλόγους του Πλάτωνα. «Πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων
απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον…»
Τα νιάτα
της Ελλάδος εγκατέλειψαν τα σπίτια και τις οικογένειες τους και έτρεξαν στο
κάλεσμα της πατρίδας που κινδύνευε.
Τα ονόματα
και τα στοιχεία που μπόρεσα να βρω με αλφαβητική σειρά είναι τα εξής:
1)Αρτεμογιαννάκης
Εμμανουήλ του Ιωάννη από το χωριό Σκλαβοπούλα. Σκοτώθηκε στην Αλβανία και είχε
αδελφούς τον Ιωσήφ και τον Ευτύχιο Αρτεμογιαννάκη χωρίς άλλα στοιχεία.
2)Βλοντάκης
Στέφανος του Μιχαήλ και της Αννας από το χωριό Καλαμιού. Στο κάλεσμα της
πατρίδας πήγε εθελοντής. Κατετάγη στο ιππικό. Σε μια μάχη τραυματίστηκε. Όταν
βγήκε από το Νοσοκομείο του εδόθη τιμητική άδεια την οποία δεν δέχθηκε και επανήλθε στο μέτωπο. Σκοτώθηκε στην
Κόνιτσα.
3)Κοκολάκης
Μιχαήλ του Στυλιανού από το Αρχοντικό. Επιστρατεύτηκε το 1940 και υπηρέτησε στο
Πυροβολικό. Συμμετείχε στη μάχη της Κλεισούρας. Σε διατεταγμένη υπηρεσία έπεσε
πάνω του μια οβίδα και τον σκότωσε τους πρώτους μήνες των μαχών. Ηταν
αρραβωνιασμένος με την Μαριγώ Κατσανεβάκη, αδελφή του Γιάννη Κατσανεβάκη από το
Αρχοντικό. Ετοίμαζαν να χτίσουν το σπίτι τους αλλά έμεινε μισοχτισμένο για τη
θυσία στην πατρίδα.
4)Κουμαδωράκης
Δημήτριος του Ιωάννη από το χωριό Χόνδρος Σαρακίνας. Ηταν αδελφός του μακαρίτη
παπά Θεοδόση Κουμαδωράκη. Όταν έσπασε το μέτωπο πολλοί Κρητικοί μπήκαν σε ένα
καράβι που οι Γερμανοί το βούλιαξαν και πνίγηκαν όλοι. Δεν υπάρχουν άλλα
στοιχεία.
5)Κυμιτζόγλου
Ιωάννης του Σταύρου από τον οικισμό Πλάτανος (Χατζή Μπέη) Βουτά. Στην
επιστράτευση ήταν παντρεμένος με την Ευαγγελία Καρυώτη και είχε τον γιό του Σταύρο
4 ετών και την κόρη του Κατίνα 2 ετών. Η γυναίκα του ήταν έγκυος. Λίγο πριν το
τέλος του Πολέμου γέννησε δίδυμα και πέθανε μαζί με τα παιδάκια. Τα δύο άλλα παιδιά
τα μεγάλωσε σαν παππούς ο Σταύρος και η γιαγιά Ερωφίλη. Ο Γιάννης επιβιβάστηκε
μαζί με άλλους στρατιώτες σε ένα λεωφορείο το οποίο έπεσε στη λίμνη των
Ιωαννίνων. Τραυματίστηκε και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Καλπακίου όπου μετά από
10 μέρες πέθανε παρά τις προσπάθειες της οικογένειας. Τα οστά του δεν βρέθηκαν.
6)Μαράκης
Γεώργιος του Εμμανουήλ και της Καλλιόπης από τον οικισμό Γραμμένο του Βουτά.
Επιστρατεύτηκε το 1940. Ηταν αρραβωνιασμένος με την Αναστασία Περδικάκη.
Σκοτώθηκε στην Αλβανία.
7)Μποτωνάκης
Θεόδωρος του Ευστρατίου, από το χωριό Λαγκαδάς κοινότητας Σκλαβοπούλας
σκοτώθηκε στην Αλβανία χωρίς άλλα στοιχεία.
8)Μποτωνάκης
Ιωσήφ του Αρτεμίου και της Χρυσούλας από τον οικισμό Πλάτανο (Χατζή Μπέη)
Βουτά. Στον πόλεμο του 1940 ήταν ανθυπασπιστής. Πολέμησε στην Πίνδο. Επαθε
κρυοπαγήματα και του έκοψαν τα πόδια. Πέθανε στο νοσοκομείο Ιωαννίνων. Ηταν
αδελφός του Ηλία Μποτωνάκη.
9)Πουμπλάκης
Ευάγγελος του Ευσταθίου από το χωριό Χάσι. Ηταν μοναχογιός με έξι αδελφές.
Επιστρατεύτηκε το 1940. Στο μέτωπο είχε διοικητή τον λοχαγό Στυλιανό Σεργεντάνη
από τον Βουτά. Σύμφωνα με μαρτυρία άλλου στρατιώτη πάτησε νάρκη και τον
ανατίναξε.
10)Ντουλάκης
Ιωάννης του Γεωργίου, ετών 24 εφονεύθη 22/4/41. Αδελφός του Μιχαήλ Ντουλάκη.
Υπάρχει μνημείο γι’ αυτόν στο Μεσολόγγι.
Ας είναι
ελαφρύ το χώμα που σας σκέπασε αθάνατοι νεκροί και ας μείνει η μνήμη σας αιώνια
και ακατάλυτη. Κλείνω με ένα στίχο του Αντρέα Κάλβου.
«Ας μη
βρέξει ποτέ το σύννεφο και ανέμους σκληρούς ας μη σκορπίσει, το χώμα το μακάριο
που σας σκεπάζει».
